Dödstadning, Zweeds voor opruimen voor je doodgaat

Binnen enkele weken tijd ontving ik van een tweetal personen “op leeftijd” de vraag hen te helpen met opruimen.

Voor de een betekent dat, dat er gekeken gaat worden hoe de enorme boekenverzameling een goed heenkomen kan vinden. Voor de ander betekent dat, dat we samen aan de slag gaan om een schifting te maken tussen spullen die bewaard moeten blijven en andere spullen die weggedaan mogen worden. Daardoor wordt het huis tevens beter georganiseerd.

De achterliggende gedachte van beide personen is, dat ze zich
afvragen wat er met hun spullen gebeurt als ze er straks niet meer zijn. Omdat ze beiden alleenstaand zijn, vragen ze zich af wie er dan moet opruimen en vooral hóe. Niet dat ze denken dat hun laatste dagen geteld zijn; helemaal niet, maar ze denken vooruit.

Het is in mijn ogen een logische vraag omdat beiden gehecht zijn aan
hun spullen en daarom zélf graag willen bepalen wat er mee gebeurt. Deze vorm van opruimen levert een mooie inkijk in en ook een terugblik op rijk gevulde levens.

In Zweden noemen ze dat “dödstädning” ofwel “opruimen voordat je doodgaat”

Maragareta Magnusson schreef daar een leuk boekje over en ze noemt het een “edele kunst”: het Zweedse gebruik om je materiële bezittingen te ordenen tegen het einde van je leven. Ze beschrijft het als een ritueel dat je helpt reflecteren op je leven, of dat nou binnenkort op zijn einde loopt of niet. Wat laat je na aan materiële bezittingen en wat zegt dat over jou? Door erfstukken te scheiden van de rommel, bewaar je ook de waardevolle herinneringen.